Główne części osiemnastowiecznego ogrodu tarasami opadają ku pomocy. Z nich zaś otwierają się szerokie osie widokowe w kierunku potoku oraz na przeciwległe wzniesienia. W starodrzewie, w obrębie naturalnego pochodzenia grup drzew, widoczne są późniejsze nawarstwienia komponowanych nasadzeń.

Ogrody w Jabłonce, należą do ciekawszych rozplanowań na Podkarpaciu. Atrakcyjność rozplanowań podkreśla eksponowane stanowisko dworu i ogrodu usytuowanego na skarpie, jak również szerokie osie widokowe. Pierwotnie w dolinie potoku, tj. na osi widokowej od dworu rozplanowane były stawy gospodarcze i parter wodny.

W składzie florystycznym zanotowano ponad 60 gatunków roślin drzewiastych oraz krzewów. Z gatunków obcych występuje tu: magnolia pośrednia, sosna wejmutka i sosna rumelijska, okazałe żywotniki, świerk kłujący, platan klonolistny, liczne dęby błotne i daglezja zielona. Z drzew krajowych okazała limba i cis pospolity. Najokazalsze drzewa, jak liczne dęby błotne, stare żywotniki, sosna limba i dęby czerwone rosną wzdłuż głównej drogi i podjazdu pod dwór. Najpoważniejsze zniekształcenia to występowanie na dużej powierzchni samosiewów, gospodarcze użytkowanie, a także rzędowe nasadzenia w centralnej części.